Ait olduğu bedenin halet-i ruhiyesi içinde kimi zaman hüzün, kimi zaman öfke, kimi zaman sitem, kimi zaman merhametle bakan siyah, kahverengi, yeşil, mavi, ela gözler. Bazen boş boş, bazen derin derin, bazen özlem, bazen korkuyla bakar, keşke baktığı her şeyi görebilse, işte bütün mesele burada. Etrafını keşfedip gönül hanemize döndüğünde iç hesaplaşmalarımız başlar, toplar, çıkarır, böler çarpar kendimizce yargılarız. Kendi kendimize mevcut duruma, hayata dair çözümler üretiriz. Samur kürk olsa ...