Günün dertleri omzunda sanki kucaklanmayan, sevgi sözcükleri, duymayan bir çocuk. Annesi sevgisizliğinden sırt döndü babası eliyle yıktı bütün güzel hayallerini sahi ana değil miydi şefkat gösteren, baba değil miydi dağ gibi duran hani nerde bu kural neden buz gibi bu dünya yok mu küçük bedenimi saran o şefkat? Büyüdü ve mirasına kalan sevgisizliği etrafına da saçtı böyle olsun istemezdim, “Özür dilerim çocuk!”